ای دل ! چه غافلی تو زحال شکستگان            از روزگار تنـگ به تــوفـان نشستگـان

غــافــل ز سفـــره‌های تهیدستِ منتـظـر            غـافــل ز وصله‌های دلِ دلـشـکـستگـان

غـافـل ز نـاله هـای شب زائـران فــقـر            غافل ز حال سوته دلان،حــال خـستگان

ای‌ دل! کریم باش و به دست صفا بـپاش            عـطــر اجــابـتـی به تــمـنـای بـسـتـگـان

برپا ستاده‌ای، تو بچین غنچه‌ای سپاس            بـنـشـان سخـاوتی تو به بــاغ شکستگـان

آمد بهارزنده‌دلان، خوش به حال عشق            هم خوش به حال جملۀ از خویش رستگان